Lee Miller by Man Ray – 1930
‘T werd weeral tijd he schattie, nog eens een postje… en dit vooral tandenbijtend in het feit dat ik een echte blogster ben… boehahah, één van de soort die eens per jaar naar buiten komt met haar verhaal. Tja, zo gaat dat in mijn leven, er zijn de zaken die ik moet doen en de zaken die ik wil doen. Keuzes maken en keuzes ondergaan, daar heb ik een ietsie pietsie minimaxi groot probleempje… De sewing mania op een laag pitje sudderend, heb ik wel een goed excuus nu ik mezelf onderdompel in de drawing mania. Mijn ‘midnightsketching’ is heel letterlijk te nemen, zoiets als mijn eigen ‘Sleepless in Antwerp’. En ik dacht zo, nu ik 2 daagjes vrijaf genomen heb en met mijn tas koffie en I-pad op de schoot, zou ik nog eens een inspiratiemomentje delen met mijn kleine prinses?
Ik weet niet wat het is de laatste maanden maar de overmaat van je liefde, je ontelbare kussen en knuffels, je mondigheid, de groeischeut die je meer en meer meisje maakt, het überschattig voeren van verzonnen gesprekken met je onzichtbare vriendin Anna, jaja, het is de pathetiek van een mijmerende moeder, maar toch …love you to the moon and back!
Zoals ik reeds meldde in een vorige post, ik geef je geen informatie over mijn inspiraties. Als het je ooit interesseert dan kom je er zelf wel achter. Of misschien toch een beetje info; iets met belichting en contouren die door een bepaalde bewerking ontstaan, alsof het onderwerp omlijnd wordt. Lee Miller als muse en het creëren van klassiekers. Kusjes , je mama