Je ziet me, je ziet me niet…
door Fashion and fairies
Ik bezat ooit een geklede zwarte broek waarvan de zakvoering in rood satijn werd uitgevoerd. Enkel wanneer ik ging zitten of mijn lichaam draaide zag je een glimp van de voering… (het was de favoriet uit mijn kleerkast en hopeloos verloren nadat de stof begon te schiften) Dat is mijn kleine hemel op aarde!
In de details zit mijn passie voor kleding. Een piqué steekje net naast het beleg van de binnenvoering, een mooie coroso knoop of een grosgrain lint als blinde afwerking van een tailleband. Een zomermantel die helemaal is afgebiesd aan de binnenzijde met satijnen paspels, dat is pure extase! (om mijn punt te maken durf ik wel eens overdrijven) In de calculatie van sommige bedrijven waar ik werkte kon ik nooit op veel begrip rekenen, door mijn minuscule details ging de kostprijs meteen de lucht in en niemand die mijn kleine hemel op aarde begreep…de ongevoelige onnozele rekenaars… Al geef ik toe dat het kledingstuk voor zich moet spreken. Net als jij ben ik een echt meisje-meisje zonder dat ik daarvoor kledingstukken hoef te dragen met veel tralala en andere frullaria. Zelfs in een strak gesneden mannenpak zorgt mijn fysieke gesteldheid voor de nodige boob- en hipfilling met uiteraard mijn 12cm hoge hakken als final touch. En net wanneer het over soberheid gaat dan zie ik met ieder steekje, ieder contrastbiesje en elke paspel mijn genegenheid voor details opduiken. Elk steekje dus, ik ben daarnet als een vakidioot de kleerkast ingedoken met mijn camera…
Om te vermijden dat je me ooit met je kleine vingertje de les zou komen spellen en vanwege die aanzienlijke stapel te herstellen kleding beken ik alvast dat ik een hekel heb aan het terug aannaaien van knopen of het vastzetten van met mijn hakken losgeraakte zomen. De blikken theedoos in de boekenkast zit vol met losgeraakte knopen dus dat spreekt voor zich.